Wisława Szymborska, właściwie Maria Wisława Anna Szymborska – Włodek urodziła się 2 lipca 1923 roku na Prowencie, obecnie okolice Kórnika, zmarła 1 lutego 2012 w Krakowie. Była bardzo znaną polską poetką, eseistką, krytyczką, tłumaczką i felietonistką. Wyróżniona została jako laureatka Nagrody Nobla w dziedzinie literatury w 1996 roku i była damą Orderu Białego Orła.
Od 1952 Szymborska była członkiem Związku Literatów Polskich. Była jedną z najwybitniejszych polskich poetek współczesnych. Jej tom poetycki „Dlatego żyjemy” z 1945 roku był utrzymany w duchu socrealizmu, podobnie jak „Pytania zadawane sobie” z 1954 roku. Natomiast od „Wołania do Yeti” Szymborska dała się poznać jako wytrawna twórczyni literatury. Jej dzieło jest niezwykle bogate w sensy filozoficzne. Wiersze wyrażają zdziwienie nad samym istnieniem i jego paradoksami. Poetka skupia się na tkwiących w człowieku sprzecznościach, jego aspiracji do wielkości i rozwiązywania zagadek bytu, które kontrastują z człowieczą kruchością i przemijaniem. Filozoficzne pytania powracają w tomach „Sól”, „Sto pociech” i „Wszelki wypadek”. W zbiorach „Wielka liczba”, „Ludzie na moście” oraz „Koniec i początek” poetka rozważa na temat dokonań ludzkiej cywilizacji z perspektywy końca XX wieku. Skupia się w nich na ludzkiej samotności i bezradności w obliczu dziejowych kataklizmów.
Jej wiersze zostały przetłumaczone na ponad pięćdziesiąt różnych języków.
W życiu prywatnym od października 1967 roku była związana z pisarzem Kornelem Filipowiczem. Rozstali się po 6 latach związku.
