Jak wspomniałam we wcześniejszym artykule pt: „Aktywność zasadą szczęśliwego życia”, ważny jest udział osób starszych (aktywny!), w społeczeństwie. Jedną z form aktywności może być edukacja. Słyszymy wiele nt. Uniwersytetów Trzeciego Wieku, ale istnieją także inne interesujące, nieformalne oraz incydentalne możliwości edukacji, o czym za chwilę.
Najpierw przypomnę Państwu, jakie funkcje pełni edukacja u osób dorosłych.
Są to przede wszystkim:
– stała aktualizacja i uzupełnianie wiedzy i umiejętności;
– aktualizacja kompetencji;
– działanie w obszarze nieobjętym programem szkolnym;
– wspomaganie atrakcyjności osób starszych na rynku;
– ograniczenie zakresu wykluczenia ekonomicznego i społecznego;
– ułatwianie nawiązywania nowych kontaktów oraz utrzymywanie dotychczasowych więzi społecznych;
– powiększenie świadomości i wiedzy nt., np. zdrowia;
– umożliwia zdobycie umiejętności obsługi nowoczesnych technologii codziennego użytku (np. internetu);
– edukacja pozwala zachować osobistą niezależność i autonomię;
– wpływa na poprawę oceny grupy wiekowej, w otoczeniu oraz przełamuje stereotypowy wizerunek osoby starszej;
– pozwala zachować sprawność intelektualną oraz opóźnić procesy bio-psychospołeczne.
Spójrzcie proszę, jak wieloaspektowe jest działanie edukacji. Rzecz w tym, że nie każdemu chce się uczyć, dla tych osób mam bardzo dobre wieści. Otóż, edukacja osób dorosłych to nie tylko Uniwersytety Trzeciego Wieku oraz aktywizujące kursy. Proces edukowania zachodzi także w warunkach nieformalnych. Mam na myśli naukę przez praktykę, mającą miejsce poza systemem edukacyjnym, a także ogół edukacji, która jest częścią naszego życia, na co dzień niepostrzeganej jako nauka.
Aby zobrazować, wymienię przykłady takiej nieformalnej edukacji:
– korzystanie z pomocy członków rodziny, przyjaciół, współpracowników, poprzez słuchanie porad, obserwowanie kogoś przy wykonywaniu jakiegoś zadania, konsultowanie się i radzenie się innych osób;
– korzystanie z drukowanych źródeł wiedzy: czytanie literatury fachowej, książek, prasy, w celu poszerzania wiedzy;
– korzystanie z programów komputerowych i możliwości internetu, kursy online itd.;
– korzystanie z programów edukacyjnych oferowanych przez telewizję;
– zwiedzanie z przewodnikiem;
– wizyty w ośrodkach kultury i nauki, np. bibliotekach.
Wypisane powyżej aktywności świadczą o tym, że jest nam dostępny ogrom możliwości, bardzo szerokie i zróżnicowane źródła wiedzy wszelakiej. Decyzja czy skorzystamy, jak zwykle należy do nas. Ja serdecznie Państwa zachęcam, warto nie tylko dla wnuków, by mieć z nimi dobry kontakt i zadziwiać rodzinę aktualnością wiedzy i umiejętności, jednak przede wszystkim zróbmy coś sami dla siebie, by czerpać radość z życia.
Polecam także dołączenie do naszego Klubu Mentora, gdzie dochodzi do wymiany myśli między pokoleniami i wzajemnej edukacji. Czekamy na Państwa.
