A konkretnie muzykoterapia, która jest jedną z form psychoterapii, wykorzystującą muzykę i jej elementy. Ten środek stymulacji wyzwala ekspresję emocjonalną i komunikację niewerbalną w procesie leczenia, wspiera także rozwój osobisty.
Wiadomo, że muzyka silnie oddziaływuje na psychikę człowieka. Może być aktywizująca, pobudzająca lub osłabiać czynności mózgu, uspakajać, koić. Muzyka jest w stanie nawet spowolnić akcję serca, obniżyć ciśnienie krwi, znormalizować oddech, obniżyć napięcie mięśni czy nawet osłabić odczuwanie bólu. Ta forma terapii swoje zastosowanie znalazła w terapii dzieci i dorosłych, m.in. w procesie leczenia przejawów zaburzeń w zachowaniu się, nerwic, paraliżu, u osób głuchych i niewidomych, a także cierpiących na jadłowstręt psychiczny czy żarłoczność psychiczną. Pomaga także zmagającym się ze stresem i depresją.
Z uwagi na sposób wykorzystywania muzyki, wyróżnia się różne rodzaje muzykoterapii m.in. naturalną (wykorzystującą materiał muzyczny z dźwiękami przyrody), adaptowaną (wykorzystującą przypadkową muzykę, np. emitowaną w radiu), socjoterapeutyczną (wspierającą eliminowanie nieprawidłowych zachowań i kształtowanie zachowań społecznie akceptowanych i pożądanych).
Metodyka muzykoterapii przewiduje dwie formy: bierną, gdzie pacjenci doznają wyzwolenia silnych przeżyć emocjonalnych, są stymulowani do porozumiewania się albo podtrzymują wewnętrzną równowagę. Druga forma: czynna (aktywna) pomaga wyrażać siebie i własne emocje poprzez improwizację, np. gry na wybranym instrumencie muzycznym.
Dla pacjentów bardziej obytych z muzyką, uczęszczających systematycznie na koncerty lub grających na instrumentach, zaleca się muzykoterapię czynną, gdzie zespołowe granie czy śpiewanie umożliwia obserwację wzajemnych kontaktów w grupie. W ten sposób unika się ich tendencyjnemu wnikliwemu przysłuchiwaniu się muzyce oraz zwracaniu uwagi na drobnostki techniczne, aranżację, skład orkiestry itd.
Dzięki połączeniu różnorodności muzyki wraz z różnorodnością pacjentów, muzykoterapia może przybierać formę terapii indywidualnej lub grupowej, można także stosować ją samodzielnie, wspomagając ćwiczenia relaksowo-koncentrujące, np. podczas medytacji.
Jednakże, doniosłe znaczenie ma kontakt terapeuty z pacjentem, w procesie muzykoterapii. Proces ten wymaga od terapeuty połączenia umiejętności kilku profesji, najlepiej, by był on wyśmienitym znawcą gatunków muzycznych, by móc swobodnie dobierać materiał do pracy, nadto łączyć sztukę psychoterapii i metody pedagogiczne, by ostatecznie służyć pacjentowi, prowadząc rzeczowy dialog z wykorzystaniem bogactwa muzycznego świata. Musi to być osoba czująca się na siłach, aby uczynić muzykę ważnym elementem pracy z klientami.
Muzykoterapia wspiera osiąganie celów terapeutycznych, a także pomaga poznawać i odkrywać samego siebie, sprzyja rozładowaniu stanów napięcia emocjonalnego i odreagowaniu sytuacji lękowych. Warto sprawdzić w jaki sposób dźwięki mogą wesprzeć nas w codzienności. Polecam w tym celu sprawdzić adresy stron internetowych, m.in.:
http://www.muzykoterapia.waw.pl/
