Program Kompleksowej Opieki nad Pacjentem po Zawale Serca (KOS-zawał) to program opieki i rehabilitacji kardiologicznej dla pacjentów po zawale mięśnia sercowego. Uruchomiony został 1 października 2017 roku i ma na celu zapewnienie pacjentom ciągłości procesu diagnostyki i leczenia kardiologicznego w ciągu 12 miesięcy po przebytym zawale serca. KOS-zawał stanowi podstawę do prowadzenia nowatorskiej i nowoczesnej medycyny z wykorzystaniem telemedycyny, telekardiologii oraz telerehabilitacji.
W ramach programu możliwe jest połączenie leczenia szpitalnego (zabiegowego i zachowawczego), rehabilitacji kardiologicznej oraz kardiologicznej opieki specjalistycznej.
KOS-zawał to nowoczesny i spójny system, który pozwala na poprawę jakości opieki nad pacjentami po zawale serca i efektywniejsze wydawanie publicznych środków. O realizacji danej procedury w programie, w tym o jej terminie, decydują wyłącznie względy merytoryczne, nie administracyjne. Obecnie program realizowany jest w ok. 50 ośrodkach w 12 województwach w Polsce. W ciągu pierwszego półrocza 2018 roku wprowadzono do programu 6,5 tys. pacjentów.
Z danych dotyczących satysfakcji pacjentów z uczestnictwa w programie w Klinice Kardiologii Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego w Opolu, uzyskanych pod koniec 2018 roku, wynika, że 98 proc. zakwalifikowanych do udziału w programie pacjentów uważa, że udział w programie wpłynął na poprawę ich bezpieczeństwa zdrowotnego, a 90 proc. chorych, którzy w przeszłości przebyli już ostry zespół wieńcowy i byli pod opieką kardiologiczną – że opieka w programie KOS-zawał jest lepsza lub zdecydowanie lepsza, niż dotychczas prowadzona opieka kardiologiczna u chorych po zawale serca.
KONS:
Program Kompleksowej Opieki nad Pacjentem z Niewydolnością Serca (KONS) to narodowy program. KONS, opracowany wspólnie przez Ministerstwo Zdrowia oraz Polskie Towarzystwo Kardiologiczne, w sposób systemowy łączy kardiologię interwencyjną, elektroterapię, wieloprofilową opiekę ambulatoryjną, farmakoterapię i rehabilitację. na rzecz skutecznego zapobiegania i leczenia niewydolności serca oraz kompleksowej opieki nad pacjentami z tym zespołem chorobowym
Celem wprowadzenia kompleksowej, koordynowanej opieki nad chorymi z niewydolnością serca jest wydłużenie przeżycia chorych, redukcja częstości ich hospitalizacji, zmniejszenie absencji chorobowej, poprawa jakości życia oraz spadek kosztów pośrednich wynikających ze zwolnień lekarskich i rent chorobowych.
Koordynacja systemu opieki nad pacjentami uwzględnia zaangażowanie wielu specjalistów, w odpowiednim czasie i okolicznościach, optymalizację farmakoterapii, edukację pacjentów, zaplanowaną obserwację odległą i wsparcie psychospołeczne.
Program zakłada współpracę kardiologów i lekarzy rodzinnych, tak, aby umożliwić pacjentom leczenie możliwie blisko miejsca zamieszkania, czyli u lekarza POZ. Bliska współpraca ośrodka leczenia niewydolności serca z POZ umożliwić ma m.in. telefoniczne konsultacje lekarzy.
Pilotaż, realizowany przez 6 ośrodków w całej Polsce, obejmie swoim zasięgiem 5 tysięcy pacjentów. Do pilotażu wybrane zostały:
- Gdański Uniwersytet Medyczny w Gdańsku,
- Instytut Kardiologii im. Prymasa Tysiąclecia Stefana Kardynała Wyszyńskiego
w Warszawie,
- Uniwersytet Medyczny im. Piastów Śląskich we Wrocławiu,
- Śląskie Centrum Chorób Serca w Zabrzu,
- Krakowski Szpital Specjalistyczny im. Jana Pawła II w Krakowie,
- Szpital Kliniczny Przemienienia Pańskiego Uniwersytetu Medycznego im. Karola
Marcinkowskiego w Poznaniu.
Pilotaż programu został ogłoszony 21 listopada 2018 roku i został zaplanowany na 2 lata. Trombektomia mechaniczna:Udar mózgu jest w Polsce, podobnie jak w innych krajach rozwiniętych, wiodącą przyczyną inwalidztwa. Trombektomia mechaniczna w udarze niedokrwiennym mózgu (TM) to zabieg polegający na dotarciu cewnikami do wnętrza tętnicy mózgowej, zlokalizowaniu skrzepliny (zatoru) powodującego udar i jego mechanicznym usunięciu.
Jest to podstawowy − rekomendowany przez międzynarodowe wytyczne − sposób postępowania w udarze niedokrwiennym u chorych, u których udar spowodowany jest zatkaniem tzw. dużych tętnic mózgowych i którzy spełniają kryteria dotyczące m.in. wielkości strefy niedokrwionej w stosunku do rdzenia martwiczego w (wykonywanych rutynowo u pacjentów − kandydatów do TM) badaniach neuroobrazowych.
Wieloośrodkowe badania wykazały jednoznacznie, że TM wdrożona w ciągu 6 godzin od zachorowania bardzo znacząco zmniejsza stopień niepełnosprawności spowodowany udarem, a wdrożona odpowiednio wcześnie (w ciągu 2 godzin) powoduje uniknięcie niepełnosprawności u aż 90 proc. chorych. Najnowsze badania wykazały ponadto, że część (odpowiednio zakwalifikowanych) chorych odnosi korzyść z TM wykonanej nawet 16 czy 24 godziny od początku udaru.
Procedura trombektomii mechanicznej w leczeniu udaru niedokrwiennego jest stosowana w Polsce już od kilku lat, niemniej jednak liczba tych zabiegów była dotychczas bardzo niewielka. 1 grudnia 2018 r. Ministerstwo Zdrowia zainaugurowało oficjalny program pilotażowy. Jego celem nie jest testowanie metody trombektomii jako takiej, ale wypracowanie optymalnego modelu organizacji leczenia w warunkach polskich oraz zbudowanie sieci powiązanych jednostek, co umożliwi zapewnienie pacjentom całodobowego odpowiednio szybkiego dostępu do zabiegu trombektomii w wyspecjalizowanych do tego placówkach. TM jako metoda leczenia zabiegowego udaru niedokrwiennego to procedura wielospecjalistyczna, wymagająca współpracy ekspertów wielu specjalności.
W ramach pilotażu do interdyscyplinarnej grupy interwencyjnego leczenia udaru mózgu dołączyli kardiolodzy i angiolodzy, którzy będą realizować je obok radiologów, neurologów, neurochirurgów czy chirurgów naczyniowych.
W pierwszej fazie pilotażu udział weźmie siedem placówek, które musiały spełnić szereg wymogów, by przystąpić do programu:
- Górnośląskie Centrum Medyczne im. prof. Leszka Gieca Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach,
- Kliniczny Szpital Wojewódzki nr 2 im. św. Jadwigi Królowej w Rzeszowie,
- Samodzielny Publiczny Specjalistyczny Szpital Zachodni im. św. Jana Pawła II w Grodzisku
Mazowieckim,
- Samodzielny Publiczny Szpital Kliniczny nr 4 w Lublinie,
- Szpital Uniwersytecki w Krakowie,
- Uniwersyteckie Centrum Kliniczne w Gdańsku,
- Wojskowy Instytut Medyczny w Warszawie.