Irena Santor urodziła się w Papowie Biskupim 9 grudnia 1934 roku. Jest polską piosenkarką, która wykonuje szeroko pojęty pop tradycyjny. W latach 1951-1959 była solistką Państwowego Zespołu Ludowego Pieśni i Tańca „Mazowsze”, natomiast od roku 1959 rozpoczęła karierę solową.
Pracując solo zaśpiewała piosenki takie jak:
- „Maleńki znak” (1960)
- „Embarras” (1960)
- „Powrócisz tu” (1966)
- „Tych lat nie odda nikt” (1970)
- „Już nie ma dzikich plaż” (1985)
Pierwsza w Polsce piosenkarka uhonorowana doktoratem honoris causa.
Obdarzona jest mezzosopranem koloraturowym o szerokiej rozpiętości skali. W związku z tych jej głos porównywany jest do najlepszych skrzypiec Stradivariusa. Posiada nieskazitelną technikę wokalną, która pozwala jej na perfekcyjne operowanie głosem w każdym jego zakresie.
W życiu prywatnym jej pierwszym mężem, z którym się rozwiodła lecz mimo to, pozostali w przyjacielskich stosunkach był Stanisław Santor. Jak okazało się po latach, rozpad związku spowodowany był śmiercią ich córki Sylwii, w 1959 roku. Dziewczynka zmarła 2 dni po urodzeniu.
5 listopada 1961 roku uległa poważnemu wypadkowi samochodowemu.
6 kwietnia 2000 wykryto u niej nowotwór piersi. Nie ukrywała choroby i zaangażowała się w akcję namawiania kobiet do systematycznych badań ginekologicznych i mammograficznych. W jej przypadku nowotwór został ujawniony w pierwszym stadium rozwoju, a operacja w warszawskim Centrum Onkologii wypadła pomyślnie.
