Ciechocinek jest miastem o charakterze uzdrowiskowym. W mieście praktycznie nie ma przemysłu, znajdują się tu m.in. szpitale uzdrowiskowe, sanatoria, prewentorium, ośrodki wypoczynkowe (wczasowo-turystyczne), zakłady przyrodolecznicze, pijalnia wód mineralnych, hotele, restauracje, warzelnia soli. Część uzdrowiskowa bogata jest w zieleń parków, skwerów, kwietników i dywanów kwiatowych.
Co roku przyjeżdża wielu kuracjuszy i turystów. Podstawą rozwoju są wody lecznicze: chlorkowo-sodowe, bromkowe, jodkowe, żelaziste, borowe, które pochodzą z licznych na tym terenie źródeł solankowych. Leczy się tutaj choroby narządów ruchu, reumatyczne, ortopedyczno-urazowe, kobiece, układu oddechowego, nerwowego i krążenia. W tym celu stosuje się wiele zabiegów m.in. kąpiele solankowe, jodobromowe, siarkowe, zawijania borowinowe, balneoterapie (fizykoterapia, inhalacja, irygacja, klimatoterapia, kuracja pitna), gimnastykę i masaże.
Dzięki bogactwu naturalnemu Ciechocinek stał się jedną z bardziej znanych miejscowości uzdrowiskowych w Polsce i Europie. Obecnie w mieście znajduje się kilkanaście zakładów lecznictwa uzdrowiskowego. Przykładem sanatorium uzdrowiskowego z własną bazą zabiegową , w której wykorzystuje się surowce naturalne jest Sanatorium ZNP.
W północnej części uzdrowiska znajduje się Park Zdrojowy, założony w 1875 – 1876 roku w stylu krajobrazowym z licznymi gatunkami drzew i krzewów (także egzotycznymi) jego projektantem i twórcą był Hipolit Cybulski. W parku rosną m.in. kłęk kanadyjski, korkowiec amurski, miłorząb dwuklapowy. Ciechocinek posiada również oryginalny rezerwat florystyczny – stanowisko słonorośli (m.in. soliród zielny, mlecznik nadmorski, aster solny) ujęte od 1962 roku w 1,88 ha rezerwatu Ciechocinek w pobliżu tężni III.
W okolicach Ciechocinka ze względu na potrzebę ochrony jego specyficznego mikroklimatu stworzono Obszar Chronionego Krajobrazu Niziny Ciechocińskiej o powierzchni 36814 ha.
Zabytki
Park Zdrojowy; w nim pijalnia wód mineralnych (tzw. Kursaal) w drewnianym pawilonie w stylu szwajcarskim według projektu Edwarda Cichockiego (1880), muszla koncertowa w stylu zakopiańskim według projektu Pawła Feddersa (1909) i fontanna „Jaś i Małgosia” (1926);
tężnie projektu Jakuba Graffa, uznane za zabytek myśli technicznej (tężnie I i II z lat 1824-1833, tężnia III z 1859);
fontanna „Grzybek” (proj. Jerzy Raczyński), zbudowana w 1925 jako nadbudowa źródła, z którego solanka płynie na tężnie; 3 kwietnia 2018 na skutek oddziaływania solanki doszło do pęknięcia czaszy fontanny[32], do czego wcześniej dochodziło już kilkukrotnie, co około 20 lat; planowana do odbudowy w lipcu 2018 wersja fontanny pochodzi z 1962 roku i będzie jej szóstą mutacją;
hotel Karola Müllera, szachulcowy, według projektu Franciszka Tournelle’a (1848–1851, 1878, 9 września 2008 spalony);
neogotycki kościół św. św. Piotra i Pawła z lat 1877-1884 według projektu Edwarda Cichockiego; w pobliżu kościoła stoi postać Matki Boskiej w białej szacie z niebieską chustą;
cerkiew polowa pw. św. Michała Archanioła, wzniesiona w 1894 r. według projektu W. Feddersa w stylu drewnianego budownictwa rosyjskiego (obecnie siedziba prawosławnej parafii wojskowej);
zespół dworca kolejowego – stary konstrukcji szachulcowej z 1870 r. i nowy z lat 1901-1902 (proj. Cz. Domaniewski);
Zespół Łazienek:
Łazienki I z lat 1845-1849 (proj. H. Marconi i J. Gay).
Łazienki II z lat 1910-1912 w stylu neoromańskim (proj. W. Fedders).
Łazienki III z lat 1898-1900 (proj. J. Majewski).
Łazienki IV z lat 1900-1906 (proj. J. Majewski);
drewniany Teatr Letni z 1891, rozbudowany w 1901, odrestaurowany w 1998 (proj. Adolf Schimmelpfennig);
pływalnia solankowo-termalna z 1932 od września 2001 zamknięta (proj. Romuald Gutt i Aleksander Szniolis);
poczta, 1932-34 (proj. Romuald Gutt);
Dworek Prezydenta RP 1932-1933 i 1999-2006;
warzelnia soli 1830;
pałacyk przedsiębiorstwa „Uzdrowisko Ciechocinek” S.A. 1910 (proj. A. Mazurkiewicz);
wieża ciśnień – zabytek techniki z I połowy XX wieku;
dawne „Casino Europa” z 1932, obecnie restauracja „Zdrojowa” Europa.
